Met zijn gemiddelde dikte van 2,10 m was de oostelijke vliesgevel van het kasteel oorspronkelijk in staat weerstand te bieden aan oude artillerie bestaande uit trebuchets of andere belegeringsmachines van hetzelfde type, die stenen ballen projecteerden door middel van een slingerbeweging. Dergelijke oorlogsmachines werden gebruikt tijdens het beleg van 1238, waartegen het fort zich met succes verzette. De zaken waren totaal anders dan in 1324. In dat jaar verscheen in Europa buskruitartillerie, die veel formidabeler was. De oude muren bieden niet meer voldoende bescherming. Het wordt essentieel om ze aan te passen.
De oplossing die in Poilvache werd toegepast bestond uit het bouwen van een nieuwe muur voor de oostelijke vliesgevel van het kasteel (de meest bedreigde) en het opvullen van de tussenruimte die zo ontstond met aarde, tot een bepaalde hoogte. De aldus verkregen totale dikte zou de 6m kunnen benaderen! Het is waarschijnlijk dit nieuwe metselwerk dat in de teksten als « boloirque » wordt omschreven. Zelfs als het werd geraakt door een bal die door een bombardement werd gegooid, dempte de aardemassa aan de achterkant de schokken en beschermde de vliesgevel.
Toegang tot de boloirque is om veiligheidsredenen verboden!
Poilvache 